Domowy Kościół

Pielgrzymka ruchów i stowarzyszeń do Warszawy

„Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi! Tej ziemi!”

Beata i Kazimierz Perek

W sobotę 6 czerwca na Placu im. J. Piłsudskiego w Warszawie miało miejsce ważne dla Wspólnot Chrześcijańskich wydarzenie. Pielgrzymi przybywali ulicami Warszawy z różnych stron aby dziękować Bogu za Papieża Jana Pawła II, za Krucjatę Wyzwolenia Człowieka i za Wspólnoty Żywego Kościoła. Po przybyciu na miejsce i zawiązaniu Wspólnoty nastąpiła prezentacja poszczególnych Ruchów i Wspólnot. Najliczniej reprezentowany wśród zgromadzonych był Ruch Światło-Życie a w nim Domowy Kościół. Pielgrzymi przybyli nie tylko z Polski ale także z Ukrainy, Białorusi, Litwy, Czech, Słowacji, Austrii, Niemiec, Kanady i to oni byli dla nas szczególnym świadectwem.
W dalszej części modlitewnego czuwania miała miejsce katecheza na temat „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi” Ksiądz Biskup przytaczając słowa wypowiedziane 30 lat temu przez Papieża Jana Pawła II wyraźnie zaznaczył, że Ojciec Święty prosząc Ducha Świętego aby zstąpił i odnowił oblicze ziemi kierował te słowa bezpośrednio do każdego z nas, by mogło odnowić się oblicze ziemi naszych serc, oblicze ziemi naszych rodzin, oblicze ziemi w naszych relacjach sąsiedzkich, oblicze ziemi w naszych zakładach pracy, oblicze ziemi naszej Ojczyzny, Europy i całego świata. Zaraz po katechezie wspólnie modliliśmy się o nowe Zesłanie Ducha Świętego, by odnowił w nas wiarę i życie chrześcijańskie. Chciało się rzec tak jak w dzień Pięćdziesiątnicy „…i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym”. W modlitwie uwielbienia dziękowaliśmy Bogu za wszystkie Jego dary.
Uwieńczeniem naszego pielgrzymowania była Eucharystia poprzedzona poświęceniem pomnika-krzyża, której przewodniczył abp Kazimierz Nycz. Podczas homilii abp Kazimierz Nycz bardzo ciepło mówił o Domowym Kościele a także podkreślił, że tam gdzie został przyjęty krzyż, tam dotarła już Dobra Nowina i tam rozpoczęła się ewangelizacja a podczas darów ołtarza dziękując Panu, złożyliśmy nasze „serca wdzięczności”. Po skończonej Eucharystii z błogosławieństwem i radosnym sercem rozjechaliśmy się do naszych rodzin. Za ten szczególny dzień Bogu niech będą dzięki.