Domowy Kościół

SPODOBAŁO SIĘ BOGU ZBAWIAĆ LUDZI WE WSPÓLNOCIE

Pisząc to świadectwo mąż zdąża na Jasną Górę a ja mam poczucie obdarowania.

K. T. Kiełbasa

Obdarowania możliwością dzielenia się tym co otrzymujemy, tym co w ostatnim czasie otrzymaliśmy podczas przeżytych rekolekcji ORAR I organizowanych przez diecezję płocką (Jola i Adam Przybysz).

Jest czas. Płocki rynek pachnący kwitnącymi lipami, Płock w deszczu i w skwarze. Tam właśnie w poczuciu wspólnoty, której tak bardzo nam brakowało, której brak uświadomiliśmy sobie mocno wszyscy, stawaliśmy w prawdzie przed Panem Bogiem i sobą samym.   

Dzięki kapłanom i klerykom z płockiego seminarium, czerpiąc ze wszystkich darów złożonych w Nich, wsłuchiwaliśmy się w SŁOWO.

Co było ważne?:

-Jesteśmy wezwani do życia w prawdzie, nie może być rozdźwięku pomiędzy tym co głoszę a tym jak żyję: „Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności..”

-Jesteśmy jak koszyk wiklinowy, ubłocony zanurzany w studni. Tyle możemy – oczyścić się w Chrystusie – nie nabierzemy wody, nie napełnimy kosza, ale Chrystus nas oczyszcza i tyle wystarczy. „Oto teraz nie ma wyroku potępiającego dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie..” Co dziś jest do oczyszczenia we mnie?

-Przypomnienie ogromnej roli modlitwy osobistej, często trudnej dla nas. Byliśmy zachęcani do sięgania do głębi siebie, do spotkania w miłości z Kimś, Kto nas oczekuje. Bez tego spotkania trudno jest dostrzec drogę, trudno usłyszeć czego Pan od nas oczekuje. Modlitwa jest darem Boga - my powinniśmy być wytrwali i pokorni, jednocześnie niecierpliwi i natrętni. Pewien mnich benedyktyński pisał, że „ulubioną” modlitwą Jezusa jest: - Jezu, chcę tego, czego Ty chcesz-

-Rozmowy o miłości w kontekście Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. O miłości, bo zaangażowanie w to dzieło to powiedzenie komuś: Kocham Cię!

Wszystko potwierdzone SŁOWEM: „Jeżeli nawet wiecie to wszystko, szczęśliwi będziecie dopiero wtedy, gdy będziecie to spełniać”.

Każdy z nas ubogacony działaniem Ducha Świętego, sobą nawzajem powraca do miejsc swojego powołania, przemieniony w drobnych, czasem wielkich przestrzeniach naszych serc.

Za wszystkie nawiązane relacje, niektóre posiadające zalążki silnych, dziękujemy Panu Bogu.

                                                                          

                                                                                                                                      Kasia i Tomek

                                                                                                                                    diecezja łowicka