Domowy Kościół

Jesienny Dzień Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych 24 XI 2018

Dziś uczestniczyliśmy w DWDD (odbył się w naszej diecezji w Spale).

Agnieszka i Romek Łowiccy

Dla nas to powrót, jechaliśmy z ciekawością. 15 lat temu uczestniczyliśmy w tych spotkaniach jako para diecezjalna dziś jako para odpowiedzialna za diakonię ewangelizacji.  Dzień Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych to okazja do refleksji podjętej wokół roku formacyjnego – w gronie moderatorów, par z Domowego Kościoła, odpowiedzialnych  i członków diakonii  z całej Filii Warszawskiej obejmującej  następujące diecezje: białostocką, drohiczyńską, ełcką łomżyńską, łowicką, łódzką, płocką, warszawską, warszawsko-praską .

 Tegoroczne hasło: „Młodzi w Kościele” w różny sposób dotyczy wymienionych wyżej uczestników DWDD. Dlatego też punktem wyjścia do refleksji była lektura homilii papieża Franciszka z wykorzystaniem metody Västerås.

Naszą diecezję reprezentowała para diecezjalna, kapłani – moderator DK oraz moderator całego Ruchu w naszej diecezji, pary odpowiedzialne za diakonie- modlitwy, rekolekcyjna, ewangelizacji. A także pary które po cichutku posługiwały innym abyśmy mogli w pełni i całkowicie skupić się na tym wydarzeniu – jak mówił  na jutrzni ksiądz Sylwek nasz moderator.  Zawiązanie wspólnoty polegało na  przedstawianiu poszczególnych zespołów diakonii czy diecezji, w nawiązaniu do słów papieża Franciszka o znaczeniu słuchania innych, oprócz standardowych informacji np. o tym kogo dana grupa reprezentuje, poszczególne zespoły – np. przybyłe z jednej diecezji czy odpowiedzialne za jedną diakonię – w kilku zdaniach próbują przekazać to, co wyraża sytuację danej grupy w ostatnim czasie, a więc radości, troski czy też panujące nastroje. 15 lat było nas o wiele mniej, chyba teraz jest większa świadomość jak ważne jest spotkanie z członkami ruchu z innych diecezji. Wtedy  jak i teraz problemy i radości takie same.

Na spotkaniach w grupach rozważaliśmy homilię papieża Franiszka. 

Papież wymienia trzy kroki na drodze towarzyszenia człowiekowi na drodze jego wiary: wysłuchać, stać się bliskim, świadczyć. Dzieliliśmy się bardziej szczegółowo każdemu z tych elementów. Zastanawialiśmy się , czy potrafimy – zgodnie z sugestiami Ojca świętego – podjąć trud towarzyszenia bliźnim, zwłaszcza młodym, w drodze narodzin i rozwoju ich wiary.

Wysłuchać

Oto pierwszy krok, aby pomóc w podróży wiary: wysłuchać. To apostolstwo ucha: wysłuchać zanim zaczniemy mówić. Jakże ważne jest dla nas słuchanie życia! Dzieci Ojca Niebieskiego niech słuchają swoich braci: nie bezużytecznych plotek, ale potrzeb bliźniego. Wysłuchują z miłością, z cierpliwością, tak jak Bóg czyni z nami, z naszymi często powtarzającymi się modlitwami. Bóg nigdy nie ma dość, zawsze się raduje, kiedy go szukamy. Również my prośmy o łaskę serca potrafiącego wysłuchać.

Stać się bliskim

Po wysłuchaniu, drugi krok, by towarzyszyć podróży wiary, to stać się bliskim.

Wiara przychodzi przez życie. Kiedy wiara koncentruje się wyłącznie na formułach doktrynalnych, grozi jej, że będzie przemawiała tylko do głowy, nie poruszając serca. A kiedy koncentruje się tylko na czynieniu, grozi jej stawanie się moralizmem i ograniczanie do wymiaru społecznego. Wiara natomiast jest życiem: to życie miłością Boga zmieniło nasze istnienie.. Zadajmy sobie pytanie, czy jesteśmy chrześcijanami zdolnymi, by stawać się bliskimi, do wyjścia z naszych kręgów, aby ogarnąć tych, którzy „nie są z naszego grona”, a których Bóg niecierpliwie poszukuje. Zawsze istnieje ta pokusa, która powtarza się wiele razy w Piśmie Świętym: umywać ręce. No właśnie a MY. Czy chce mi się zrobić cos dla Jezusa, słuchać Go i odpowiadać na Jego glos. A może przyzwyczailiśmy się do cieplutkiego kącika naszego życia i tak trudno nam wyjść ?

Świadczyć

Trzecim krokiem jest świadczenie. To niechrześcijańskie oczekiwać aż szukający bracia zapukają do naszych drzwi. Powinniśmy do nich iść, nie niosąc samych siebie, ale Jezusa.  On nas posyła, tak jak tych uczniów, abyśmy dodawali otuchy i podnosili w Jego imię. Posyła nas, abyśmy powiedzieli każdemu: „Bóg prosi, byś pozwolił się Jemu miłować”. Ileż razy zamiast tego wyzwalającego przesłania zbawienia nieśliśmy samych siebie, nasze „recepty”, nasze „etykiety” w Kościele! Ileż razy, zamiast czynić naszymi słowa Pana, podawaliśmy za Jego słowo nasze idee! Ileż razy ludzie odczuwają bardziej ciężar naszych instytucji, niż przyjazną obecność Jezusa!

Namiot spotkania Mk 10, 46b-52 przed Najświętszym Sakramentem. Rozważenie tego wszystkiego co Bóg chciał nam powiedzieć. Następnie najważniejsze spotkanie z Nim, który nas ukochał miłością nieskończoną -  Eucharystia.

Godzina odpowiedzialności w poszczególnych diakoniach:

Spotkania w poszczególnych diakoniach . My mieliśmy ten zaszczyt podzielenia się tym jak działa nasza diakonia z przedstawicielami diakonii ewangelizacyjnej diecezji warszawskiej oraz diakonii wyzwolenia z diecezji drohiczyńskiej, płockiej, łomżyńskiej, białostockiej, łódzkiej. Wsłuchiwaliśmy się w to co mówią inni, dzieliliśmy się radościami i bolączkami naszej diakonii. Wniosek – trzeba zacząć od siebie, rozeznawać  czego Bóg od nas oczekuje,  próbować włączyć młodzież (problem wszystkich diecezji). Próbować docierać do ludzi nowymi metodami, działaniami, rozpoznawać dzisiejszego człowieka.

Nasze spotkanie DWDD zakończyliśmy modlitwą – Nieszporami.

Dla nas nowe doświadczenie. Pragniemy wszystkich zachęcić, aby próbowali działać dla Pana Boga rozeznając Jego wolę dla naszego życia.

Zachęcamy do udziału w diakoniach( służbie drugiemu człowiekowi). My zachęcamy do przyjścia, zobaczenia diakonii ewangelizacji – najbliższe spotkanie w Sochaczewie w Kościele Świętego Wawrzyńca 3.12 godzina 19. Zapraszamy wraz z księdzem Tomkiem Staszewskim naszym opiekunem.

Niedługo Święta życzymy wam odkrywania Bożej miłości w waszym życiu.

Styczeń ważne wydarzenie dla diecezji –13 stycznia opłatkowy Dzień Wspólnoty w seminarium w Łowiczu. Mamy nadzieję tam was spotkać.

Pozdrawiamy z modlitwą Agnieszka i Romek Łowiccy .