Domowy Kościół

Świadectwo

21-27 stycznia 2018 r. Zakopane - Cyrhla

AGNIESZKA I ROMAN ŁOWICCY

„ Siewca sieje słowo.  A oto są ci [posiani] na drodze: u nich się sieje słowo, a skoro je usłyszą, zaraz przychodzi szatan i porywa słowo zasiane w nich. Podobnie na miejscach skalistych posiani są ci, którzy, gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością, lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. Gdy potem przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują. Są inni, którzy są zasiani między ciernie: to są ci, którzy słuchają wprawdzie słowa,  lecz troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.  W końcu na ziemię żyzną zostali posiani ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny  i stokrotny».” Mt 4,14-20

To już trzeci raz, gdy mogliśmy uczestniczyć w rekolekcjach „Odpocznij nieco…”. Czas piękny. Pełny Boga i odpoczynku. Odkrywania, poznawania naszego małżeństwa. Napełniania się poprzez codzienną Eucharystię, adorację, słowo księdza, wspólnotę i nasze małżeńskie wędrówki odkrywające Bożą moc i piękno gór. Ksiądz Tomasz ( proboszcz z Jesionki) na początku naszych rekolekcji powiedział, że „Przybyliśmy na wezwanie Boga”. Naszymi patronami były trzy osoby: Maria, Józef i Święty Stanisław Kostka. Każdy z nich miał inne marzenia, plany ale poddali się woli Boga i zyskali świętość. My tez stajemy w obliczu naszych planów a tych które ma dla nas Bóg. tak jak nasi patroni mamy słuchać, rozważać i wypełniać. Rozważaliśmy czym jest Namiot Spotkania – jak mówi ksiądz chwile które dajemy Panu Bogu mówić do nas. Bóg nas powołuje, aby z Nim współpracować. Na rekolekcjach staraliśmy się iść za słowami księdza – wypoczywaliśmy i staraliśmy się wykorzystywać chwile które Bóg nam daje. Po spotkaniu mamy promieniować jak Mojżesz, gdy wychodził z namiotu . Mamy być radośni Bożą miłością i opieką. Czy tak rzeczywiście jest? Czy czasem wchodzimy w schematy, zniechęcenie? Te rekolekcje napełniły nasze serca Bożą miłością i radością. Sam Jezus odchodził w miejsce pustynne Mt 6,46-47. Mogliśmy od zgiełku świata spotkać się z Jezusem i słuchać Jego głosu. Słowo Boże- temat kolejnego dnia naszych rekolekcji. Mamy słuchać a mniej mówić. Mamy zasłuchiwać się w Jego słowo, jak dzieci. A przecież tak często narzekamy na brak czasu na nasze zobowiązanie Dk, które pomaga nam poznawać Trójcę Świętą. Bóg chce do nas mówić, chce być obecny w naszym życiu. Ten świat nas zagłusza, ale po to taki czas święty, rekolekcji aby sobie przypomnieć , uporządkować. Bardzo mocne słowa : Jaki owoc przynosimy? Bóg daje nam sakramenty z których mamy korzystać, aby wzrastać. Sakramenty to dar od Boga dla naszego spokojnego życia. Mamy nieść Boga innym. Czym wyżej tym większy sługa. No właśnie , a jak z nami. Pokora, pokora…Bóg odmienił życie Pawła. A jak jest z nami? Czy czujemy miłość Boga w swoim sercu? Wspólnota – najdoskonalsza to – Trójca Święta- wspólnota miłości. Taką wspólnotę powinniśmy tworzyć w małżeństwie, rodzinie, wspólnocie DK , wspólnocie Kościoła. Mamy chcieć dla drugiego człowieka tego co Bóg chce dla niego. Jeśli będziemy trwać we wspólnocie z Bogiem to wszystko nam się uda. Ważne abyśmy starali się upiększać wspólnotę. DK ma święto Świętej Rodziny, parafie maja święta a czy my jako rodzina mamy swoje święto? Często poświęcamy się działaniu, pracy, a czy lubimy świętować? Świętowanie we wspólnotach daje nam radość, zbliża nas. Każdy z nas na rekolekcjach spotkał się z Bogiem. Na rekolekcjach mogliśmy doświadczyć wiele radości, pokoju. Mogliśmy czerpać ze świadectwa innych. Teraz musimy starać się , aby ten czas został w nas. „Odpocznij nieco…” – abyśmy odpoczęli , ale inaczej spojrzeli. Świat często robi to co musi, a my co trzeba. Jesteśmy odbiciem Pana Boga , jesteśmy piękni. Tacy czujemy się po tych rekolekcjach. Dziękujemy Adamowi i Anetce, że wsłuchują się w wolę Boga i że im się Chce. Księdzu za radość i Boże patrzenie na nas jako wspólnotę. Niedługo czas majówki, wakacji warto ten czas odpoczywać w Bożej obecności. Zachęcamy wszystkich, aby zrobili ten pierwszy krok i postanowili jechać na rekolekcje. Bożego odpocznienia Agnieszka i Romek.