Domowy Kościół

U Matki w Domaniewicach

21 września 2008r. w kościele parafialnym w Domaniewicach odbył się Diecezjalny Dzień Wspólnoty

K.T. Widulińscy

 Ruchu Światło - Życie. O godzinie 14, ks. Zbigniew Kaliński – moderator diecezjalny Domowego Kościoła poprowadził modlitwę rozpoczynającą zawiązanie wspólnoty. Powitał wszystkie grupy rekolekcyjne oraz nowo powstałe i odradzające się grupy oazowe z parafii naszej diecezji. 
Następnie rozpoczęła się godzina świadectw, podczas której młodzież, rodziny oraz kapłani mówili o doświadczaniu Boga w czasie minionych rekolekcji letnich. Naszą szczególną uwagę zwróciły świadectwa kapłanów. Moderator diecezjalny Ruchu Światło – Życie ks. Grzegorz Gołąb uzmysłowił nam, że jeżeli „trzymamy się podręcznika, a Duchowi Świętemu poprzez wstawiennictwo o. Franciszka Blachnickiego, powierzamy prowadzenie rekolekcji, to dokonuje się przemiana naszego życia. Sam program rekolekcji wydaje owoce.”
Na zakończenie tej bogatej w przeżycia godziny świadectw, ks. Zbigniew Kaliński powiedział, iż „dzielenie się wiarą jest jak dzielenie się miłością, nic nie tracisz, a zyskujesz wielką radość”. Wyrazem tej wielkiej radości i wdzięczności Bogu była pieśń „Uwielbiam Imię Twoje Panie”.

Centrum naszego spotkania stanowiła msza święta koncelebrowana przez 10 kapłanów posługujących w Ruchu Światło – Życie naszej diecezji, której przewodniczył oraz kazanie wygłosił ks. Grzegorz Gołąb. 

W swojej homilii wyjaśnił nam znaczenie „Przypowieści o robotnikach w winnicy”. Winnica pańska to Kościół, do którego przynieśli nas rodzice. Kościół- bezpieczne miejsce, wspólnota, w której żyję i wzrastam. To także nasze zbawienie. 

Gospodarz to Jezus, który wyszedł do ludzi. Religia chrześcijańska to szukanie człowieka przez Boga, który wychodzi tak dalece, że staje się jednym z nas. 
Różne pory dnia to różny czas naszego życia. Różny czas, kiedy Chrystus nas zawołał do posługi w Kościele. Powołaniem człowieka nie jest bezczynność! „Smutek płynie z tego czasu, który przeszedł obok i nie wydał owocu” ( Antoine de Saint-Exupéry)
Nasze sumienia poruszyły pytania postawione przez kapłana, nawiązujące do tematu bieżącego roku pracy: Jak sprawić, aby „tamci” przyszli, jak odkryć wspólnotę, w której jesteśmy? Czy Twoja posługa w kościele, fakt że „przyszedłeś pierwszy”, daje ci prawo do oceny innych? Dziękuj Bogu, ze nie straciłeś zbyt wielu chwil ze swojego życia. . Swoją gorliwość przekładaj na czynienie uczniów. Przeżywaj wielkie szczęście, że jesteś w Kościele, że jesteś z Jezusem Chrystusem. Czynić uczniów to przede wszystkim czynić ucznia w sobie. Odkrył to św. Paweł i wyraził słowami „Dla mnie żyć to Chrystus” . Kiedy Bóg stworzył człowieka, kazał mu uprawiać ogród… Człowiek powołany jest do odkrywania swego miejsca i pracy. Kiedy stoisz bezczynnie, pomniejszasz siebie…  
Jestem w winnicy Pana, jestem zawołany przez Niego. Ciesząc się z tego doświadczenia, chcę dawać to innym, a Boga prosić aby były z tego owoce. Nasze życie powinno być i jest na miarę samego Boga.
Na zakończenie Eucharystii celebrans zwrócił się z prośbą do wszystkich zgromadzonych o wsparcie modlitewne dla kapłanów posługujących w Ruchu. 
Następnie był czas na pokrzepienie naszych ciał przy wspólnym posiłku oraz dzielenie się radością wspólnego spotkania. 
Dzień Wspólnoty zakończyło Nabożeństwo rozesłania, poprowadzone przez ks. Tomasza Staszewskiego, w czasie którego owoce rekolekcji wraz z całoroczną formacją zostały zawierzone Matce Bożej – patronce naszego Ruchu. 
Serdecznie dziękujemy kustoszowi sanktuarium księdzu prałatowi Sławomirowi Sobierajskiemu za gościnę, życzliwe przyjęcie oraz przepyszne pączki, dzięki którym frekwencja na następnym Dniu Wspólnoty z pewnością będzie wyższa.
Całość, jak zwykle, uświetniła swoim śpiewem schola pod kierunkiem ks. Romana Sękalskiego.