MAR
15

#WielkiPost2017 - rozważania na każdy dzień.

Środa 15 marca 2017, Środa II tygodnia Wielkiego Postu

GABRYSIA I MACIEK

Kliknij aby powiekszyc

Ewangelia wg św. Mateusza 20,17-28.
 
Mając udać się do Jerozolimy, Jezus wziął osobno Dwunastu i w drodze rzekł do nich:
«Oto idziemy do Jerozolimy: tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skażą Go na śmierć
i wydadzą Go poganom na wyszydzenie, ubiczowanie i ukrzyżowanie; a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Wtedy podeszła do Niego matka synów Zebedeusza ze swoimi synami i oddając Mu pokłon, o coś Go prosiła.
On ją zapytał: «Czego pragniesz?» Rzekła Mu: «Powiedz, żeby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim królestwie jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie».
Odpowiadając Jezus rzekł: «Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?» Odpowiedzieli Mu: «Możemy».
On rzekł do nich: «Kielich mój pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale dostanie się ono tym, dla których mój Ojciec je przygotował».
Gdy dziesięciu pozostałych to usłyszało, oburzyli się na tych dwóch braci.
A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: «Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę.
Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą.
A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym,
na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu».
 
ROZWAŻANIE: GABRYSIA I MACIEK
 
Oczyszczamy serce, odrzucamy zło, zaprawiamy się w dobru, stajemy się ludźmi „nowego serca” i „nowego ducha”. Czas na kolejne kroki na drodze do świętości. Bóg pozwala nam przygotować się na trudną prawdę: świat, w którym żyjemy, nie zaaprobuje naszego stylu życia; doświadczymy prześladowań, przeciwności oraz niezadowolenia ludzi zamkniętych na Prawdę. Czy za dobro płaci się złem? Takie oto retoryczne pytanie zadaje Jeremiasz, a my możemy na nie odpowiedzieć – nie, nie powinno się tak czynić, choć tak właśnie często się dzieje. A Pan wprowadza nas w Swą najgłębszą tajemnicę, chcąc nauczyć nas czegoś całkiem nowego: oto On za zło odpłaca dobrem. Za grzech odpłaca dobrowolną ofiarą cierpienia. Jezus świadomie i dobrowolnie odpłaca grzesznikom miłością. To obraz prawdziwego „panowania”.
My jako rodzice również jesteśmy wezwani do „panowania” w duchu Chrystusa. Panowania nad dziećmi w duchu miłości odpowiedzialnej, wymagającej, ale też czułej i miłosiernej. Pragnę takiego panowania męża nade mną i takiego stylu wychowania dzieci przez nas. Na wzór Jezusa, który panuje nad Kościołem oddając zań swoje życie.
Dziękuję Ci, Boże, że mówisz mi prawdę bez słodzenia, że na naszej drodze spotykamy cierpienie; a jeszcze bardziej za to, że nawet cierpienie czynisz szczeblem do pogłębiania zdolności do kochania Ciebie i braci. Chwała Tobie, Panie!

Udostępnij na Facebooku
Zobacz archiwum »